มหาวิทยาลัยมหิดลได้รับทุนสนับสนุนจากรัฐบาลออสเตรียเพื่อทำการศึกษาตัวแทนของเด็ก ๆ ในศูนย์การเรียนรู้ผู้อพยพ (MLC) ในตำบลพบพระและท่าสองยาง จังหวัด แม่สอด โดยเปรียบเทียบกับเด็ก ๆ ในศูนย์พัฒนาเด็กปฐมวัยไทย (ECCD) ในบริเวณใกล้เคียง ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ความมั่นใจว่าเด็กผู้อพยพสามารถเข้าถึงการศึกษาขั้นพื้นฐานที่มีคุณภาพและชุมชนสนับสนุนการเรียนรู้ของเด็ก การศึกษาใช้การประเมินการพัฒนาระหว่างประเทศและการเรียนรู้เริ่มต้น (IDELA) เพื่อวัดสถานะการพัฒนาของเด็ก 418 คน และเครื่องมือ IDELA-Home Environment เพื่อสัมภาษณ์ผู้ดูแล 333 คน เกี่ยวกับลักษณะครอบครัวและบ้านของพวกเขา ข้อสรุปคือการพัฒนาเด็กที่เกิดขึ้นจริงไม่ได้แตกต่างกันมากระหว่างศูนย์การเรียนรู้ผู้อพยพ และสถานพัฒนาเด็กปฐมวัยไทย อย่างไรก็ตามมีช่องว่างขนาดใหญ่และมีนัยสำคัญในลักษณะบ้านของพวกเขา เด็กที่เรียนใน ศูนย์การเรียนรู้ผู้อพยพ จะมาจากภูมิหลังที่ค่อนข้างด้อยโอกาส และไม่ได้รู้สึกเหมือนอยู่บ้านเมืองตนเอง เข้าถึงแหล่งการเรียนรู้ได้น้อย และมีการปฏิสัมพันธ์ในการเรียนรู้ด้านบวกน้อยกว่าเพื่อนในศูนย์พัฒนาเด็กปฐมวัยไทย อย่างไรก็ตามเด็กทั้งสองศูนย์มีการใช้ความรุนแรง (การตบตีและตะโกน) ที่ค่อนข้างสูง เมื่ออยู่ไม่ได้อยู่ในการดูแลของผู้ใหญ่และยังมีพ่อแม่ที่ด้อยการศึกษา ดังนั้นจึงเสนอแนะให้ทำการศึกษาเพิ่มเติมเพื่ออธิบายความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างพัฒนาการและภูมิหลังของเด็ก