ด้วยระบบท่อเมนรับน้ำประปาจากการประปาส่วนภูมิภาคของมหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา ซึ่งเป็นท่อชนิดซีเมนต์ใยหินที่ก่อสร้างเมื่อปี พ.ศ. 2543 ขนาด 300 มิลลิเมตร ความยาว 500 เมตร ช่วงบริเวณด้านหน้าสถาบันชีววิทยาศาสตร์โมเลกุลถึงสถาบันวิจัยประชากรและสังคม ซึ่งแตกรั่วช่วงหน้าทางเข้าอาคารวัคซีน ทำให้เกิดการสูญเสียน้ำประปาปริมาณมาก และไม่สามารถจ่ายน้ำประปาเข้าสู่ท่อเมนรับน้ำประปาเพื่อจ่ายให้ทุกหน่วยงานภายในมหาวิทยาลัยได้ จึงส่งผลกระทบเป็นอย่างมากต่อนักศึกษา บุคลากร และบุคคลภายนอก จึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องวางท่อเมนรับน้ำประปาจากการประปาส่วนภูมิภาค ชนิด HDPE ขนาด 315 มิลลิเมตร พร้อมบ่อพักและอุปกรณ์ควบคุมการเปิด-ปิด เพื่อเชื่อมต่อไปยังท่อเมนจ่ายน้ำประปา ขนาด 315 มิลลิเมตร ของมหาวิทยาลัย สำหรับสำรองเมื่อเกิดเหตุการณ์น้ำประปาแตกรั่วไหลที่ท่อเมนรับน้ำประปาเดิม (ซีเมนต์ใยหิน) โดยจะสามารถควบคุมการจ่ายน้ำประปาผ่านท่อสำรองได้ทันที และไม่มีผลกระทบต่อการใช้น้ำประปาภายในมหาวิทยาลัย ในปี พ.ศ. 2562–2563 จึงได้จัดทำโครงการวางท่อเมนรับน้ำประปา ขนาด 315 มิลลิเมตร เพื่อสำรองท่อเมนรับน้ำประปาจากการประปาส่วนภูมิภาค และให้จ่ายน้ำประปาได้อย่างต่อเนื่องโดยไม่มีผลกระทบต่อทุกกิจกรรมภายในมหาวิทยาลัย และการจ่ายน้ำประปาให้หน่วยงานต่าง ๆ ต้องมีการติดตั้งมาตรวัดน้ำ ซึ่งมาตรฐานการประปามาตรวัดน้ำที่มีอายุเกิน 8 ปี จะมีค่าความคลาดเคลื่อนสูง ในปี พ.ศ. 2564 มาตรน้ำใช้งานมานานกว่า 12 ปีเกิดสนิมผุกร่อนตามอายุการใช้งาน และมีสิ่งปนเปื้อนในน้ำประปา ทำให้อุปกรณ์ภายในมาตรน้ำเสื่อมสภาพอย่างรวดเร็ว จึงทำให้วัดค่าปริมาณการใช้น้ำไม่เที่ยงตรง งานสาธารณูปโภคและระบบอาคาร กองกายภาพและสิ่งแวดล้อมจึงมีการจัดทำโครงการงานติดตั้งมาตรวัดน้ำประปาดิจิตอล ระยะที่ 1 ตำบลศาลายา อำเภอพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม เป็นการยกระดับมาตรฐานมหาวิทยาลัยให้ก้าวสู่ยุคดิจิตอล ตลอดจนเป็นการพัฒนาคุณภาพชีวิตของนักศึกษาและบุคลากร โดยได้ดำเนินการติดตั้งมาตรวัดน้ำประปาดิจิตอลให้แก่ส่วนงานในมหาวิทยาลัย จำนวน 90 จุด ครอบคลุมทุกส่วนงานในมหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา