ระบบนิเวศและความหลากหลายทางชีวภาพในมหาวิทยาลัยมหิดล
มหาวิทยาลัยมหิดลได้ดำเนินการพัฒนาพื้นที่ตามผังแม่บทมหาวิทยาลัย ปี พ.ศ. 2551 (ฉบับที่ 3 ระยะเวลา 15
ปี : พ.ศ. 2551 – 2566) ซึ่งมีแนวคิดมุ่งเน้นการพัฒนาทางกายภาพให้สอดคล้องกับวิสัยทัศน์
“เมืองมหาวิทยาลัยแห่งการเรียนรู้และอยู่ร่วมกันกับธรรมชาติ” หรือ “A promised place to live and learn
with nature” เพื่อสร้างพื้นที่กิจกรรมและสิ่งแวดล้อมให้เกิดการเรียนรู้ร่วมกัน
ด้วยแนวทางการพัฒนาระบบภูมิทัศน์
โดยอนุรักษ์พื้นที่สีเขียวและระบบนิเวศของพื้นที่แต่ละส่วนให้มีสภาพเป็นธรรมชาติเดิมให้มากที่สุด
และให้ความสำคัญกับยุทธศาสตร์มหาวิทยาลัยสีเขียว (Green University)
ที่จะดำเนินไปสู่การเป็นมหาวิทยาลัยที่บูรณาการสิ่งแวดล้อมที่ร่มรื่น ปราศจากมลพิษ
มีสภาพภูมิทัศน์ที่สวยงาม มุ่งเน้นการใช้ทรัพยากรอย่างมีคุณค่า ส่งเสริมสุขภาวะ และกลมกลืนกับธรรมชาติ
เพื่อให้เอื้อต่อการพักผ่อนหย่อนใจ เอื้อต่อกิจกรรมการเรียนรู้
และมหาวิทยาลัยก็ยังคงมุ่งเน้นการรักษาสิ่งแวดล้อม ระบบนิเวศ และธรรมชาติของพื้นที่เดิมไว้
เพื่อให้การอยู่อาศัยและการเรียนรู้เกิดขึ้นไปพร้อม ๆ กับระบบนิเวศที่ยั่งยืน
ตามแนวทางการสนับสนุนเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน SDG 15: Life on Land ขององค์การสหประชาชาติ (United
Nations: UN) ทั้งนี้ทางมหาวิทยาลัยยังพยายามฟื้นฟูพื้นที่เสื่อมโทรมให้กลับมาอุดมสมบูรณ์
เพิ่มความหลากหลายของพืชพันธุ์และสัตว์ประจำถิ่น
และที่สำคัญยังมุ่งเน้นการเป็นผู้นำให้แก่ชุมชนข้างเคียงในด้านการรักษาสิ่งแวดล้อม
การอยู่ร่วมกันกับธรรมชาติ และการต่อต้านการทำลายสัตว์หรือพื้นที่ป่าอย่างผิดกฎหมายตาม
นโยบายส่งเสริมการอนุรักษ์และการใช้ประโยชน์ทรัพยากรธรรมชาติ พ.ศ. 2564
อีกด้วย