Waste
การบริหารจัดการขยะภายในมหาวิทยาลัยมหิดล
มหาวิทยาลัยมหิดลได้กำหนด นโยบายบริหารการจัดการขยะ และ แนวทางการบริหารจัดการขยะ โดยกำหนดขอบเขตการจัดการขยะ ออกเป็น 5 ประเภท คือ ขยะทั่วไป ขยะรีไซเคิล ขยะย่อยสลาย ขยะอันตรายชุมชน และขยะมูลฝอยติดเชื้อ ให้ครอบคลุมทั้งในพื้นที่ของส่วนกลางและพื้นที่ของส่วนงาน เพื่อให้มหาวิทยาลัยเกิดระบบการจัดการขยะอย่างมีประสิทธิภาพและมีสภาพแวดล้อมที่ดีเพื่อมุ่งสู่การเป็น มหาวิทยาลัยสีเขียวและสอดคล้องตามเป้าหมายเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน (SDGs) ต่อไป
ปริมาณกากของเสียที่เกิดขึ้นภายในมหาวิทยาลัยมหิดล
ปริมาณกากของเสียที่เกิดขึ้นภายในมหาวิทยาลัยมหิดล
| ประเภท | ปริมาณกากของเสีย (ตัน) | |
|---|---|---|
| ปี 2567 | ||
| ขยะทั่วไป | 3,341.72 | |
| ขยะรีไซเคิล | 1,030.46 | |
| • เศษใบไม้/กิ่งไม้ | 473.14 | |
| • เศษอาหาร | 354.71 | |
| • บรรจุภัณฑ์และอื่นๆ | 202.61 | |
| ขยะติดเชื้อ | 707.25 | |
| ขยะอิเล็กทรอนิกส์ | 2.53 | |
| ขยะอันตราย | 13.57 | |
| ขยะอื่น ๆ | 1.81 | |
| รวม | 5,097.35 | |
1. ขยะทั่วไป
เป็นขยะที่มีคุณสมบัติย่อยสลายได้ยาก นำไปรีไซเคิลไม่ได้ หรือไม่คุ้มทุนต่อการนำไปรีไซเคิล ต้องนำไปกำจัด เช่น ซองขนม ถุงพลาสติก กล่องโฟม หลอดกาแฟ เป็นต้น ทั้งนี้ มหาวิทยาลัยจัดให้มีจุดทิ้งขยะตั้งอยู่โดยรอบ ครอบคลุมพื้นที่ทั่วทั้งมหาวิทยาลัย และจัดให้มีจุดพักขยะในพื้นที่ส่วนกลาง จำนวน 6 จุด เพื่อเป็นจุดรวบรวมขยะจากอาคารหรือส่วนงาน ไม่ให้เกิดการสะสมของปริมาณขยะมากเกินไป ซึ่งอาจก่อให้เกิดน้ำชะขยะหรือสัตว์นำโรค มหาวิทยาลัยได้ดำเนินการเก็บรวบรวมทุกวันในช่วงเช้ามืด โดยเทศบาลศาลายาจะเป็นผู้รับผิดชอบในการขนย้ายไปยังบ่อฝังกลบขยะหรือจุดกำจัดต่อไป
2. ขยะรีไซเคิล
ขยะรีไซเคิล เป็นวัสดุเหลือใช้ที่สามารถนำกลับมาใช้ประโยชน์ใหม่ได้ เช่น กระดาษ แก้ว พลาสติก กล่องเครื่องดื่ม กระป๋องเครื่องดื่ม เศษโลหะ ทั้งนี้ มหาวิทยาลัยมหิดลได้กำหนด นโยบายการส่งเสริมการลดใช้พลาสติกและงดใช้โฟม ตลอดจนส่งเสริมการคัดแยกขยะซึ่งจะสามารถนำไปสู่การจัดการขยะอย่างเป็นระบบของมหาวิทยาลัยได้ ผ่านการรับซื้อขยะภายใต้โครงการ ธนาคารขยะรีไซเคิล โดยนักศึกษา บุคลากร และบุคคลภายนอก สามารถเข้าร่วมโครงการได้
3. ขยะอินทรีย์ หรือขยะย่อยสลาย
เป็นของเสียที่สามารถย่อยสลายได้โดยง่าย เช่น เศษกิ่งไม้ เศษใบไม้ เป็นต้น ทั้งนี้ เพื่อให้เกิดการจัดการของเสียอย่างมีประสิทธิภาพ ขยะย่อยสลายที่เกิดขึ้นจากกิจกรรมการดำเนินงานของมหาวิทยาลัยนั้น จะถูกนำไปเป็นวัตถุดิบเพื่อการผลิต วัตถุอินทรีย์บำรุงดิน หรือ “ฮิวมัส ศาลายา”
โดยการผลิตวัตถุอินทรีย์บำรุงดินจะใช้วิธีการบดย่อยวัตถุดิบแล้วนำเข้าสู่กระบวนการหมักประมาณ 1 เดือน จากนั้นนำออกมาตากแดดให้แห้งก่อนนำมาบดละเอียด พักทิ้งไว้ 3 วันแล้วจึงนำไปใช้งานหรือบรรจุถุงต่อไป การจัดการขยะอินทรีย์เองภายในมหาวิทยาลัยนอกจากจะช่วยลดปริมาณขยะและลดการเผาทำลายแล้ว ยังเป็นการช่วยสร้างมูลค่าจากของเสียที่เกิดขึ้น สามารถนำมาใช้ประโยชน์ในพื้นที่ทำให้ลดต้นทุนการบำรุงรักษาพื้นที่สีเขียว และสร้างรายได้เข้ามหาวิทยาลัย
สำหรับขยะเศษอาหารจากโรงอาหารและจากถังขยะรับเศษอาหารภายในอาคาร จะมีการรวบรวมเพื่อจำหน่ายให้เกษตรกรในพื้นที่นำไปเลี้ยงสุกรหรือปลา เป็นการนำไปใช้ประโยชน์ในเชิงปศุสัตว์และช่วยลดขยะไปหลุมฝังกลบ
4. ขยะอันตรายชุมชน
เป็นวัสดุที่ไม่ใช้แล้ว ผลิตภัณฑ์เสื่อมสภาพ หรือขยะที่ปนเปื้อนที่มีองค์ประกอบของวัตถุหรือสารอันตราย ที่มีลักษณะเป็นสารพิษ สารไวไฟ สารเคมีที่กัดกร่อนได้ สารกัมมันตรังสี และสารที่ทำให้เกิดโรค ซึ่งก่อให้เกิดอันตรายต่อสิ่งมีชีวิตและสิ่งแวดล้อม ปัจจุบันในมหาวิทยาลัยมีของเสียอันตรายจากชุมชนอยู่เป็นจำนวนมาก เช่น ถ่านไฟฉาย แบตเตอรี่โทรศัพท์ หลอดฟลูออเรสเซนต์ กระป๋องสี กระป๋องสเปรย์ เป็นต้น ซึ่งอาจเกิดอันตรายหรือปนเปื้อนสิ่งแวดล้อมได้ทั้งในระหว่างขั้นตอนการจัดเก็บ การขนส่ง และการกำจัด โดยมหาวิทยาลัยได้ดำเนินการคัดแยกของเสียอันตรายจากชุมชนออกจากขยะมูลฝอยทั่วไป และได้ส่งกำจัดของเสียอันตรายจากชุมชนต่อหน่วยงานที่รับผิดชอบต่อไป
5. ขยะมูลฝอยติดเชื้อ
เป็นมูลฝอยที่มีเชื้อโรคปะปนอยู่ในปริมาณหรือความเข้มข้นซึ่งหากมีการสัมผัสหรือใกล้ชิดกับมูลฝอยนั้นแล้วสามารถทำให้เกิดโรคได้ โดยมหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายาได้กำหนดแนวทางการทิ้งขยะติดเชื้อ รายละเอียดแสดงดังภาพ
