มหาวิทยาลัยมีนโยบายขับเคลื่อนมหาวิทยาลัยมหิดลสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน (Mahidol University Sustainability Action) ตาม 17 เป้าหมายของการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGs) ซึ่งมหาวิทยาลัยได้ตระหนักถึงความสำคัญเกี่ยวกับการบริหารจัดการขยะมูลฝอยภายในมหาวิทยาลัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการบรรลุ เป้าหมายที่ 12: การบริโภคและการผลิตที่ยั่งยืน (Responsible Consumption and Production)

มหาวิทยาลัยมุ่งมั่นที่จะเป็นผู้นำด้านการจัดการของเสีย โดยให้ความสำคัญกับการควบคุมการเกิดขยะตั้งแต่ต้นทาง การเพิ่มประสิทธิภาพการนำขยะกลับมาใช้ใหม่ ด้วยหลัก 3Rs (Reduce, Reuse, Recycle) และการจัดการขยะอันตรายอย่างปลอดภัยตามมาตรฐานสากล เพื่อลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสุขภาพของประชาคมมหาวิทยาลัย ส่งเสริมให้การบริหารจัดการขยะเป็นไปอย่างเป็นระบบ มีประสิทธิภาพ และเป็นไปตามหลักการ Zero Waste to Landfill ตลอดจนสามารถตรวจสอบและวัดผลการดำเนินงานได้อย่างชัดเจน เพื่อประโยชน์ในการบริหารจัดการขยะอย่างยั่งยืนของมหาวิทยาลัย จึงได้กำหนดนโยบายการบริหารจัดการขยะ พ.ศ. 2568 และ มาตรการบริหารจัดการขยะ พ.ศ. 2568 ดังนี้
 

ประกาศมหาวิทยาลัยมหิดลเรื่อง นโยบายการบริหารจัดการขยะ พ.ศ. 2568

…………………………………………..

โดยที่มหาวิทยาลัยมีนโยบายขับเคลื่อนมหาวิทยาลัยมหิดลสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน (Mahidol University Sustainability Action) ตาม 17 เป้าหมายของการพัฒนาที่ยั่งยืน (Sustainable Development Goals: SDGs) ซึ่งมหาวิทยาลัยได้ตระหนักถึงความสำคัญเกี่ยวกับการบริหารจัดการขยะมูลฝอยภายในมหาวิทยาลัย เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพในการดำเนินงานของมหาวิทยาลัย อธิการบดีจึงออกประกาศไว้ดังต่อไปนี้

 

1. ยกเลิกประกาศมหาวิทยาลัยมหิดล เรื่อง นโยบายการบริหารจัดการขยะมหาวิทยาลัยมหิดล พ.ศ. 2564

ในประกาศนี้

2. “มหาวิทยาลัย” หมายความว่า มหาวิทยาลัยมหิดล

“ส่วนงาน” หมายความว่า สำนักงานสภามหาวิทยาลัย สำนักงานอธิการบดี วิทยาเขต คณะ และส่วนงานที่เรียกชื่ออย่างอื่นที่มีฐานะเทียบเท่าคณะ

“นักศึกษา” หมายความว่า นักศึกษาของมหาวิทยาลัย ทั้งระดับต่ำกว่าปริญญาตรี ระดับปริญญาตรี และระดับบัณฑิตศึกษา และให้หมายความรวมถึงนักเรียนของส่วนงานที่จัดการเรียนการสอนในระดับต่ำกว่าปริญญาตรี

“บุคลากร” หมายความว่า พนักงานมหาวิทยาลัย พนักงานมหาวิทยาลัย (ชื่อส่วนงาน) พนักงานวิทยาลัย ข้าราชการ ลูกจ้างเงินรายได้ และลูกจ้างเงินงบประมาณ ในสังกัดมหาวิทยาลัย และให้หมายความรวมถึงอาจารย์พิเศษและบุคคลอื่นใดซึ่งได้รับแต่งตั้งให้ปฏิบัติงานให้กับมหาวิทยาลัยหรือส่วนงานด้วย

3. มหาวิทยาลัยกำหนดนโยบายการบริหารจัดการขยะไว้ดังนี้

3.1 ให้ส่วนงานคัดแยกขยะที่เกิดขึ้นภายในส่วนงานและมีภาชนะรองรับขยะแต่ละประเภทอย่างเหมาะสม โดยอย่างน้อยต้องแบ่งออกเป็น 5 ประเภท

(1) ขยะทั่วไป เป็นขยะหรือของเสียที่ย่อยสลายยากและไม่คุ้มค่าสำหรับการนํากลับมาใช้ใหม่ โดยจะถูกส่งไปยังหลุมฝังกลบ (Landfill) แต่ไม่รวมถึงขยะรีไซเคิล ขยะอินทรีย์ ขยะกำพร้า ขยะอันตราย และขยะติดเชื้อ

(2) ขยะอินทรีย์ เป็นขยะที่สามารถย่อยสลายได้ตามธรรมชาติ ได้แก่ เศษอาหาร และเศษใบไม้กิ่งไม้

(3) ขยะรีไซเคิล เป็นของเหลือหรือวัสดุเหลือใช้ที่มีคุณสมบัติในการนำกลับมาแปรรูปหรือนำมาใช้ประโยชน์ใหม่ได้

(4) ขยะอันตราย เป็นของเสียที่ไม่ใช้แล้วที่มีองค์ประกอบหรือปนเปื้อนวัตถุหรือสารอันตรายที่มีลักษณะเป็นสารพิษ สารไวไฟ สารเคมีที่มีฤทธิ์กัดกร่อน สารกัมมันตรังสี และสารที่ทำให้เกิดโรค ประกอบด้วย ของเสียอันตรายชุมชน และของเสียอันตรายจากห้องปฏิบัติการ

(5) ขยะติดเชื้อ เป็นของเสียที่ปนเปื้อนเลือดหรือสารคัดหลั่ง ซึ่งมีเชื้อโรคปะปน อยู่ในปริมาณความเข้มข้นซึ่งถ้ามีการสัมผัสหรือใกล้ชิดกับขยะนั้นสามารถทำให้เกิดโรคได้ รวมไปถึงขยะที่ถูกทิ้งจากโรงพยาบาล ศูนย์การแพทย์ หรือสถานพยาบาลที่เรียกชื่ออย่างอื่นส่วนงานอาจกำหนดขยะประเภทอื่นเพิ่มเติมจากประเภทของขยะตามวรรคหนึ่งก็ได้

3.2 ให้ส่วนงานบันทึกและรายงานข้อมูลปริมาณขยะแต่ละประเภท ตามรูปแบบและวิธีการที่มหาวิทยาลัยกำหนด เพื่อเป็นฐานข้อมูลสำหรับใช้ในการบริหารจัดการขยะอย่างมีประสิทธิภาพ

3.3 ให้ส่วนงานลดการเกิดขยะใช้ครั้งเดียวทิ้ง โดยให้เลือกใช้บรรจุภัณฑ์ที่สามารถนำกลับมาใช้ซ้ำได้

3.4 มหาวิทยาลัยจะส่งเสริมให้ส่วนงาน บุคลากร และนักศึกษา ใช้ผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม

3.5 มหาวิทยาลัยจะส่งเสริมให้ส่วนงานมีการรณรงค์และประชาสัมพันธ์เพื่อสร้างจิตสำนึก ความตระหนัก และการมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการขยะตั้งแต่ต้นทาง โดยลดปริมาณขยะ คัดแยกขยะ และทิ้งขยะให้ถูกประเภท ด้วยหลักการ 3Rs (Reduce Reuse Recycle) เพื่อให้เกิดการลดใช้ การใช้ซ้ำ และการนำกลับมาใช้ใหม่

3.6 มหาวิทยาลัยจะส่งเสริมให้ส่วนงานให้ความสำคัญต่อการบริหารจัดการขยะ และปฏิบัติตามนโยบายและมาตรการบริหารจัดการขยะที่มหาวิทยาลัยกำหนดอย่างมีประสิทธิภาพ

3.7 ให้ส่วนงานกำหนดเป้าหมายในการลดการเกิดขยะทั่วไปที่ไปยังหลุมฝังกลบ (Landfill) และเพิ่มสัดส่วนการรีไซเคิล

3.8 มหาวิทยาลัยจะสนับสนุนให้ส่วนงาน บุคลากร และนักศึกษา ตลอดจนบุคคลภายนอก ที่มาปฏิบัติงานหรือร่วมกิจกรรมภายในมหาวิทยาลัย ปฏิบัติตามนโยบายการบริหารจัดการขยะของมหาวิทยาลัย

3.9 ให้ส่วนงานกำหนดมาตรการในการกำกับดูแลร้านค้าให้สอดคล้องกับนโยบายการบริหารจัดการขยะของมหาวิทยาลัย

ทั้งนี้ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป

มาตรการบริหารจัดการขยะ พ.ศ. 2568

…………………………………………..

โดยที่มหาวิทยาลัยมีนโยบายขับเคลื่อนมหาวิทยาลัยมหิดลสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน (Mahidol University Sustainability Action) ตาม 17 เป้าหมายของการพัฒนาที่ยั่งยืน (Sustainable Development Goals: SDGs) ซึ่งมหาวิทยาลัยได้ตระหนักถึงความสำคัญเกี่ยวกับการบริหารจัดการขยะภายในมหาวิทยาลัย เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพในการดำเนินงานของมหาวิทยาลัย จึงออกประกาศไว้ดังต่อไปนี้

1.ในประกาศนี้

“ส่วนงาน” หมายความว่า สำนักงานสภามหาวิทยาลัย สำนักงานอธิการบดี วิทยาเขต คณะ และส่วนงานที่เรียกชื่ออย่างอื่นที่มีฐานะเทียบเท่าคณะ

“นักศึกษา” หมายความว่า นักศึกษาของมหาวิทยาลัย ทั้งระดับต่ำกว่าปริญญาตรี ระดับปริญญาตรี และระดับบัณฑิตศึกษา และให้หมายความรวมถึงนักเรียนของส่วนงานที่จัดการเรียนการสอนในระดับต่ำกว่าปริญญาตรี

“บุคลากร” หมายความว่า พนักงานมหาวิทยาลัย พนักงานมหาวิทยาลัย (ชื่อส่วนงาน) พนักงานวิทยาลัย ข้าราชการ ลูกจ้างเงินรายได้ และลูกจ้างเงินงบประมาณ ในสังกัดมหาวิทยาลัย และให้หมายความรวมถึงอาจารย์พิเศษและบุคคลอื่นใดซึ่งได้รับแต่งตั้งให้ปฏิบัติงานให้กับมหาวิทยาลัยหรือส่วนงานด้วย

2.ให้ส่วนงานคัดแยก รวบรวม และมีการชั่งปริมาณขยะ อย่างน้อยตามประเภทของขยะที่ระบุไว้ในข้อ 3

3.การจัดการขยะแต่ละประเภท ให้ถือปฏิบัติตามมาตรการจัดการขยะดังต่อไปนี้

ประเภทขยะ	มาตรการจัดการขยะ
3.1 ขยะทั่วไป เป็นขยะหรือของเสียที่ย่อยสลายยากและไม่คุ้มค่าสำหรับการนํากลับมาใช้ใหม่ โดยจะถูกส่งไปยังหลุมฝังกลบ (Landfill) แต่ไม่รวมถึงขยะรีไซเคิล ขยะอินทรีย์ ขยะกำพร้า ขยะอันตราย และขยะติดเชื้อ ซึ่งจะถูกแยกประเภทและส่งไปกำจัดตามกระบวนการที่มีมาตรฐานตามหลักสุขาภิบาล	(1) ขยะทั่วไปอื่น ให้ส่วนงานกำจัดอย่างถูกต้องตามประกาศกระทรวง มหาดไทย เรื่อง การจัดการมูลฝอย เว้นแต่ส่วนงานมีสถานที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ศาลายา ส่วนงานสามารถรวบรวมไปยังจุดพักขยะที่กำหนด เพื่อให้มหาวิทยาลัยส่งกำจัดอย่างถูกวิธีต่อไป (2) ขยะกำพร้า ซึ่งเป็นขยะที่คัดแยกแล้วและไม่คุ้มค่าต่อการรีไซเคิล แต่สามารถส่งกำจัดเป็นเชื้อเพลิงได้ ได้แก่ กล่องพลาสติก หลอดพลาสติก ช้อนส้อมไม้ ไม้เสียบลูกชิ้น ถุงบรรจุภัณฑ์พลาสติก เป็นต้น ที่สามารถ แยกได้จากขยะทั่วไปอื่น ให้ส่วนงานส่งให้กับบริษัทที่ได้รับอนุญาตใน การกำจัดขยะในการนำไปผลิตเป็นเชื้อเพลิง หรือนำส่งกองกายภาพและสิ่งแวดล้อมตามวันและเวลาที่กำหนด
3.2 ขยะอินทรีย์ เป็นขยะที่สามารถย่อยสลายได้ตามธรรมชาติ	(1) เศษอาหาร ให้ส่วนงานนำไปผลิตเป็นผลิตภัณฑ์ชีวภาพที่สามารถนำกลับไปใช้ประโยชน์ใหม่ได้ เช่น ปุ๋ย น้ำหมักชีวภาพ อาหารสัตว์ เป็นต้น (2) เศษใบไม้และกิ่งไม้ ให้ส่วนงานนำไปผลิตเป็นผลิตภัณฑ์ชีวภาพ ที่สามารถนำกลับไปใช้ประโยชน์ใหม่ได้ เช่น ปุ๋ย วัตถุบำรุงดิน เป็นต้น กรณีที่ส่วนงานมีสถานที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ศาลายา ส่วนงานอาจนำส่ง กองกายภาพและสิ่งแวดล้อมตามวันและเวลาที่กำหนด
3.3 ขยะรีไซเคิล เป็นของเหลือหรือวัสดุเหลือใช้ที่มีคุณสมบัติในการนำกลับมาแปรรูปหรือนำมาใช้ประโยชน์ใหม่ได้	ให้ส่วนงานนำส่งให้กับผู้ที่รับซื้อขยะรีไซเคิล เว้นแต่ส่วนงานมีสถานที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ศาลายา ส่วนงานอาจนำส่งธนาคารขยะรีไซเคิล กองกายภาพและสิ่งแวดล้อม ตามวันและเวลาที่กำหนด
3.4 ขยะอันตราย เป็นของเสียที่ไม่ใช้แล้วที่มีองค์ประกอบหรือปนเปื้อนวัตถุหรือสารอันตรายที่มีลักษณะเป็นสารพิษ สารไวไฟ สารเคมีที่มีฤทธิ์กัดกร่อน สารกัมมันตรังสี และสารที่ทำให้เกิดโรค	(1) ของเสียอันตรายชุมชน เป็นของเสียอันตรายที่เกิดจากกิจกรรม ต่าง ๆ ซึ่งมีแหล่งกำเนิดจากที่อยูอาศัย สถานที่ราชการ สถานศึกษา สถานประกอบการ รวมทั้งสถานที่อื่นในชุมชน เช่น หลอดไฟ แบตเตอรี่ กระป๋องสี เป็นต้น โดยไม่นับรวมของเสียจากภาคอุตสาหกรรม มูลฝอยติดเชื้อ และของเสียกัมมันตรังสี ให้ส่วนงานส่งกำจัดกับบริษัทที่ได้รับอนุญาตในการกำจัดอย่างปลอดภัยตามมาตรฐานสากล หรือนำส่งกองกายภาพและสิ่งแวดล้อมตามวันและเวลาที่กำหนด (2) ของเสียอันตรายจากห้องปฏิบัติการ เป็นของเสียที่มีองค์ประกอบหรือปนเปื้อนวัตถุอันตรายชนิดต่าง ๆ ได้แก่ วัตถุระเบิด วัตถุไวไฟ วัตถุออกซิไดซ์ และวัตถุเปอร์ออกไซด์ วัตถุมีพิษ วัตถุกัมมันตรังสี วัตถุกัดกร่อน วัตถุที่ก่อให้เกิดการระคายเคืองหรือเกิดโรค รวมถึงวัตถุอย่างอื่น ไม่ว่าจะเป็นเคมีภัณฑ์ หรือสิ่งอื่นใดที่ทำให้เกิดอันตรายแก่บุคคล สัตว์ พืช ทรัพย์สิน หรือสิ่งแวดล้อม ซึ่งของเสียดังกล่าวเกิดจากกิจกรรมในห้องปฏิบัติการ ให้ส่วนงานปฏิบัติตามประกาศมหาวิทยาลัยมหิดล เรื่อง นโยบายด้านการจัดการของเสียอันตรายจากห้องปฏิบัติการ
3.5 ขยะติดเชื้อ เป็นของเสียที่ปนเปื้อนเลือดหรือสารคัดหลั่ง ซึ่งมีเชื้อโรคปะปนอยู่ในปริมาณความเข้มข้นซึ่งถ้ามีการสัมผัสหรือใกล้ชิดกับขยะนั้นสามารถทำให้เกิดโรคได้ รวมไปถึงขยะที่ถูกทิ้งจากโรงพยาบาล ศูนย์การแพทย์ หรือสถานพยาบาลที่เรียกชื่ออย่างอื่น	ให้ส่วนงานส่งกำจัดกับบริษัทที่ได้รับอนุญาตในการกำจัดอย่างปลอดภัยตามมาตรฐานสากล

4.ให้ส่วนงานกำกับดูแลการจัดการขยะของร้านค้า ผู้ประกอบการหรือสถานที่จำหน่ายสินค้าและหรือให้บริการในเขตพื้นที่มหาวิทยาลัย ได้แก่ ร้านอาหาร ร้านสะดวกซื้อ ร้านเครื่องดื่ม ร้านสหกรณ์ ร้านค้าในโรงอาหาร ร้านค้าในตลาดนัด ร้านค้าในสถานพยาบาล และร้านประเภทอื่น ๆ ให้สอดคล้องกับมาตรการจัดการขยะแต่ละประเภทของมหาวิทยาลัย

5.ให้ส่วนงานรณรงค์และประชาสัมพันธ์ เพื่อสร้างจิตสำนึก ความตระหนัก และการมีส่วนร่วม ในการบริหารจัดการขยะตั้งแต่ต้นทาง โดยลดปริมาณขยะ คัดแยกขยะ และทิ้งขยะให้ถูกประเภท

6.ส่วนงานที่มีที่สถานที่ตั้งอยู่นอกพื้นที่ศาลายา อาจกำหนดมาตรการบริหารจัดการขยะของส่วนงานเพิ่มเติมหรือแตกต่างจากประกาศนี้ได้ โดยจัดทำเป็นประกาศส่วนงาน ทั้งนี้ มาตราการดังกล่าวต้องเหมาะสมกับบริบทพื้นที่ของส่วนงานด้วย

ทั้งนี้ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป

…………………………………………..

มหาวิทยาลัยมหิดล ได้ให้ความสำคัญของการลดการเกิดขยะตั้งแต่ต้นทางจนถึงปลายทาง เพื่อลดปริมาณขยะที่ส่งไปยังหลุมฝังกลบ และสร้างระบบการจัดการของเสียที่มีประสิทธิภาพ โปร่งใส และปลอดภัย โดยครอบคลุมทั้งมิติของการวางแผนเชิงนโยบาย การดำเนินงานเชิงปฏิบัติการ และการสร้างความตระหนักรู้แก่บุคลากรและนักศึกษา ดังนี้

1. การกำหนดเป้าหมายและตัวชี้วัดในการลดขยะ

• มุ่งมั่นสู่ Zero Waste to Landfill: นโยบายกำหนดเป้าหมายชัดเจนในการลดขยะทั่วไปที่ส่งไปยังหลุมฝังกลบ และกำหนดให้ส่วนงาน กำหนดเป้าหมายในการลดการเกิดขยะทั่วไปที่ไปยังหลุมฝังกลบ และเพิ่มสัดส่วนการรีไซเคิล

มหาวิทยาลัยมหิดลได้กำหนดนโยบายและมาตรการบริหารจัดการขยะ โดยกำหนดขอบเขตการจัดการขยะ ออกเป็น 5 ประเภทหลัก คือ 1.ขยะทั่วไป 2.ขยะอินทรีย์ 3.ขยะรีไซเคิล 4.ขยะอันตราย และ 5.ขยะติดเชื้อ ให้ครอบคลุมทั้งในพื้นที่ของส่วนกลางและพื้นที่ของส่วนงาน เพื่อให้มหาวิทยาลัยเกิดระบบการจัดการขยะอย่างมีประสิทธิภาพและมีสภาพแวดล้อมที่ดีสอดคล้องตามเป้าหมายเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน (SDGs) ต่อไป

• กำหนดตัวชี้วัดด้านสิ่งแวดล้อม ในหมวดการจัดการขยะร่วมกับส่วนงานภายในมหาวิทยาลัย โดยมีรายละเอียดดังนี้

ลำดับ	KPI	ค่าเป้าหมาย	KPIs Level	การรายงานข้อมูล
1.	ปริมาณขยะทั่วไปทั้งหมด ขยะทั่วไป หมายถึง ขยะหรือของเสียที่ย่อยสลายยากและไม่คุ้มค่าสำหรับการนํากลับมาใช้ใหม่ โดยจะถูกส่งไปยังหลุมฝังกลบ (Landfill) ทั้งนี้ ขยะทั่วไปไม่รวมถึง ขยะรีไซเคิล เศษอาหารและเศษใบไม้ ขยะกำพร้า ขยะอันตราย และขยะติดเชื้อ ซึ่งจะถูกแยกประเภทและส่งไปกำจัดตามกระบวนการที่มีมาตรฐานตามหลักสุขาภิบาล	≤0.3 kg/person/day	Monitoring	รายงานทุกไตรมาส
2.	ร้อยละการรีไซเคิลเทียบกับขยะทั้งหมด ขยะรีไซเคิล หมายถึง ขยะ ของเหลือ หรือวัสดุเหลือใช้ที่มีคุณสมบัติในการนำกลับมาแปรรูปหรือนำมาใช้ประโยชน์ใหม่ได้ โดยขยะรีไซเคิลประกอบไปด้วยวัสดุที่สามารถผ่านกระบวนการต่าง ๆ เพื่อนำกลับมาเป็นวัตถุดิบในกระบวนการผลิตอีกครั้ง เช่น ขวดหรือบรรจุภัณฑ์พลาสติก แก้ว อะลูมิเนียม โลหะ กระดาษ รวมไปถึงการนำเศษอาหารหรือเศษใบไม้ ผลิตเป็นปุ๋ยอินทรีย์ เป็นต้น	≥15%	Monitoring	รายงานทุกไตรมาส

• การกำกับดูแลผู้ประกอบการ: กำหนดมาตรการในการกำกับดูแล ร้านค้า ผู้ประกอบการ ภายในพื้นที่มหาวิทยาลัย ให้ปฏิบัติตามนโยบายการจัดการขยะแต่ละประเภทอย่างเคร่งครัด

2. มาตรการปฏิบัติการและคัดแยก (Operational Implementation)

• การคัดแยกขยะ 5 ประเภทมาตรฐาน: กำหนดให้ส่วนงานคัดแยกขยะอย่างน้อย 5 ประเภทหลัก (ขยะทั่วไป, ขยะอินทรีย์, ขยะรีไซเคิล, ขยะอันตราย, ขยะติดเชื้อ) และมีภาชนะรองรับที่เหมาะสม และนำไปกำจัดอย่างถูกต้อง

1.ขยะทั่วไป คือ ขยะหรือวัสดุที่ไม่ใช้แล้วที่มีคุณสมบัติย่อยสลายได้ยาก นำไปรีไซเคิลไม่ได้ ไม่คุ้มค่าต่อการนำไปรีไซเคิลหรือนํากลับมาใช้ใหม่ เช่น ซองขนม ซองเครื่องปรุง ถุงพลาสติกเปื้อน กล่องโฟม ถุง/กระดาษเปื้อนเศษอาหาร เป็นต้น โดยมหาวิทยาลัยใช้คำว่า “ขยะฝังกลบ” เป็นการสร้างความตระหนักและสร้างพฤติกรรมในการคัดแยกขยะ เพื่อลดขยะที่จะถูกส่งไปหลุมฝังกลบ (Landfill) ทั้งนี้ มหาวิทยาลัยจัดให้มีจุดทิ้งขยะตั้งอยู่โดยรอบครอบคลุมพื้นที่ทั่วทั้งมหาวิทยาลัย และจัดให้มีจุดพักขยะในพื้นที่ส่วนกลาง จำนวน 6 จุด เพื่อเป็นจุดรวบรวมขยะจากอาคารหรือส่วนงาน ไม่ให้เกิดการสะสมของปริมาณขยะมากเกินไป ซึ่งอาจก่อให้เกิดน้ำชะขยะหรือสัตว์นำโรค มหาวิทยาลัยได้ดำเนินการเก็บรวบรวมทุกวันในช่วงเช้า โดยเทศบาลตำบลศาลายาจะเป็นผู้รับผิดชอบในการขนย้ายไปยังหลุมฝังกลบขยะหรือจุดกำจัดต่อไป

     

2. ขยะรีไซเคิล คือ วัสดุเหลือใช้ที่สามารถนำกลับมาใช้ประโยชน์ใหม่ได้ เช่น กระดาษ แก้ว พลาสติก กล่องเครื่องดื่ม กระป๋องเครื่องดื่ม เศษโลหะ เป็นต้น โดยมหาวิทยาลัยได้จัดเตรียมถังขยะรีไซเคิลครอบคลุมพื้นที่การใช้งาน นอกจากนี้ มหาวิทยาลัยมหิดลได้ส่งเสริมการคัดแยกขยะรีไซเคิลอย่างเป็นระบบ ผ่านการรับซื้อขยะภายใต้โครงการธนาคารขยะรีไซเคิล ซึ่งนักศึกษา บุคลากร และบุคคลภายนอก สามารถเข้าร่วมโครงการโดยสมัครสมาชิกและนำขยะมาฝาก (ขาย)

               ธนาคารขยะรีไซเคิล เริ่มขึ้นในปี พ.ศ. 2552 เพื่อรณรงค์ให้หน่วยงาน นักศึกษา บุคลากร ปรับแนวคิดเกี่ยวกับขยะและเปลี่ยนพฤติกรรมให้เกิดการคัดแยกขยะมากขึ้น ซึ่งมีการทำงานคล้ายคลึงกับธนาคารพาณิชย์ทั่วไป โดยรับฝากขยะรีไซเคิลและถอนเป็นเงินสดหรือฝากสะสมไว้กับธนาคารขยะรีไซเคิล และมีโปรแกรมในการบันทึกข้อมูลปริมาณขยะและยอดเงิน พร้อมบันทึกลงสมุดคู่ฝากให้สมาชิก โดยราคารับซื้อขยะรีไซเคิลจะมีการประกาศอย่างชัดเจนบนเว็บไซต์ของกองกายภาพและสิ่งแวดล้อม และปรับราคาตามท้องตลาดทุกสามเดือน ทั้งนี้การเป็นสมาชิกธนาคารขยะรีไซเคิลสามารถสามารถเป็นได้ทุกคน ทั้งนักศึกษา บุคลากรและบุคคลภายนอก โดยใช้บัตรประชาชน ในการสมัครสมาชิก

               ปัจจุบันมีสมาชิกที่ธนาคารขยะรีไซเคิลมากกว่า 2,500 คน และสมาชิกทั่วไป 5,000 คน ซึ่งมียอดรวมปริมาณขยะรีไซเคิลมากกว่า 2,900 ตัน คิดเป็นยอดรวมการรับซื้อขยะรีไซเคิลมากกว่า 16 ล้านบาท โดยผลกำไร 10% จากการจำหน่ายขยะรีไซเคิลจะนำฝากเข้ากองทุนกิจกรรมอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยมหิดล การดำเนินการมาอย่างต่อเนื่องมามากกว่า 10 ปี ช่วยให้สามารถนำขยะรีไซเคิลกลับมาใช้ประโยชน์ มากกว่า 2,900 ตัน ลดภาระการบริหารจัดการขยะของภาครัฐโดยในปีงบประมาณ 2567 มีปริมาณขยะรีไซเคิลปริมาณ 210,625 กิโลกรัม

ปริมาณขยะรีไซเคิล (กิโลกรัม) ปี 2557-2567

ปริมาณขยะรีไซเคิลแต่ละประเภท (กิโลกรัม) ปีงบประมาณ 2567

 

3. ขยะอินทรีย์ คือ ของเสียที่สามารถย่อยสลายได้ตามธรรมชาติ เช่น เศษอาหาร เศษกิ่งไม้ เศษใบไม้ เป็นต้น ทั้งนี้ เพื่อให้เกิดการจัดการของเสียอย่างมีประสิทธิภาพและนำกลับมาใช้ประโยชน์ใหม่ได้ มหาวิทยาลัยนำขยะเศษอาหารและขยะเศษกิ่งไม้-ใบไม้ มาบดย่อยและหมักเพื่อผลิตเป็นผลิตภัณฑ์ชีวภาพ คือ วัตถุอินทรีย์บำรุงดิน หรือ “ฮิวมัส ศาลายา”

เศษอาหารจากโรงอาหารและจากถังขยะรับเศษอาหารภายในอาคาร จะมีการรวบรวมมาหมักรวมกับจุลินทรีย์และกากมะพร้าวสับในเครื่องหมักเศษอาหาร 24 ชั่วโมง จากนั้นจะนำออกจากเครื่องมาใส่กระสอบทิ้งไว้ 30 วัน ก่อนนำไปใช้เป็นวัตถุอินทรีย์บำรุงดินในการบำรุงรักษาพื้นที่สีเขียวในมหาวิทยาลัย

เศษกิ่งไม้ เศษใบไม้ จะใช้วิธีการบดย่อยให้มีขนาดเล็ก เพื่อนำไปใช้เป็นวัตถุดิบในการหมักแบบกลับกองประมาณ 1 เดือน จากนั้นนำออกมาตากแดดให้แห้งก่อนนำมาบดละเอียด พักทิ้งไว้ 3 วันแล้วจึงนำไปใช้งานหรือบรรจุถุงต่อไป การจัดการขยะอินทรีย์ภายในมหาวิทยาลัยนอกจากจะช่วยลดปริมาณขยะไปหลุมฝังกลบและลดการเผาทำลายแล้ว ยังเป็นการช่วยสร้างมูลค่าจากของเสียที่เกิดขึ้น สามารถนำมาใช้ประโยชน์ในพื้นที่ทำให้ลดต้นทุนการบำรุงรักษาพื้นที่สีเขียว และสร้างรายได้ให้มหาวิทยาลัย

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                 

 

 

 

 

 

 

 

ปีงบประมาณ	ปริมาณขยะอินทรีย์ของมหาวิทยาลัยมหิดล (ton)
	เศษอาหาร	เศษ ใบไม้-กิ่งไม้
ปีงบประมาณ 2567	621.35	319.73
ปีงบ ประมาณ 2568	411.72	381.51

 

 

 

      

 

 

 

สัดส่วนขยะอินทรีย์ของมหาวิทยาลัยมหิดล (ton) ปีงบประมาณ 2567

 

4. ขยะอันตราย คือ เป็นของเสียที่ไม่ใช้แล้วที่มีองค์ประกอบหรือปนเปื้อนวัตถุหรือสารอันตรายที่มีลักษณะเป็นสารพิษ สารไวไฟ สารเคมีที่มีฤทธิ์กัดกร่อน สารกัมมันตรังสี และสารที่ทำให้เกิดโรค

• ขยะอันตรายชุมชน คือ วัสดุที่ไม่ใช้แล้ว ผลิตภัณฑ์เสื่อมสภาพ หรือขยะจากจากที่อยู่อาศัย สถานที่ราชการ สถานศึกษา หรือสถานที่อื่นในชุมชน ที่มีองค์ประกอบหรือปนเปื้อนวัตถุหรือสารอันตรายที่มีลักษณะเป็นสารพิษ สารไวไฟ สารเคมีที่มีฤทธิ์กัดกร่อน สารกัมมันตรังสี และสารที่ทำให้เกิดโรค (จากสารเคมี) ซึ่งก่อให้เกิดอันตรายต่อสิ่งมีชีวิตและสิ่งแวดล้อม ปัจจุบันในมหาวิทยาลัยมีของเสียอันตรายจากชุมชน เช่น ถ่านไฟฉาย หลอดฟลูออเรสเซนต์ กระป๋องสี กระป๋องสเปรย์ เป็นต้น ซึ่งอาจเกิดอันตรายหรือปนเปื้อนสิ่งแวดล้อมได้ทั้งในระหว่างขั้นตอนการจัดเก็บ การขนส่ง และการกำจัด โดยมหาวิทยาลัยได้ดำเนินการคัดแยกของเสียอันตรายจากชุมชนออกจากขยะมูลฝอยประเภทอื่นๆ และส่งให้บริษัทที่ได้รับอนุญาตนำไปกำจัดอย่างถูกวิธีตามมาตรฐานสากล

นอกจากนี้ มหาวิทยาลัยจัดให้มีถังคัดแยกขยะอิเล็กทรอนิกส์เพิ่มเติม เช่น โทรศัพท์มือถือ แท็บเล็ต โน๊ตบุ๊ค คีย์บอร์ด หูฟัง เครื่องคิดเลข เป็นต้น เนื่องจากปัจจุบันมีการใช้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์เพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมากตามเทคโนโลยีที่พัฒนาไปอย่างรวดเร็ว อีกทั้งขยะอิเล็กทรอนิกส์สามารถนำไปแยกชิ้นส่วนหรือองค์ประกอบเพื่อนำกลับมาใช้ประโยชน์ใหม่ได้บางส่วน และส่วนที่เหลือก็สามารถนำไปกำจัดอย่างถูกวิธีตามมาตรฐานสากล

• การจัดการของเสียอันตรายจากห้องปฏิบัติการ มหาวิทยาลัยมีนโยบายการจัดการด้านความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสภาพแวดล้อมในการทำงาน รวมถึงนโยบายการจัดการของเสียอันตราย การนำมาตรฐานความปลอดภัยในการวิจัยของห้องปฏิบัติการไปใช้โดยใช้ความตระหนักรู้ด้านความปลอดภัย วัฒนธรรม และสภาพแวดล้อม

ด้านนโยบาย (Policies)มหาวิทยาลัยมหิดลมีการจัดการของเสียที่เป็นอันตรายสอดคล้องกับนโยบายภาพใหญ่ของมหาวิทยาลัย ตามประกาศมหาวิทยาลัย เรื่อง นโยบายด้านการจัดการของเสียอันตรายจากห้องปฏิบัติการ พ.ศ. 2565

ซึ่งทุกส่วนงานในมหาวิทยาลัยต้องมีคณะทำงานที่เป็นผู้รับผิดชอบในการจัดการของเสียอันตราย มีการบันทึกและระบบการจัดการของเสียอันตราย และมีการทำเป็นข้อตกลง (Performance Agreement) กับทุกส่วนงานในแต่ละปี และมีการกำหนดเป็นประกาศมหาวิทยาลัยมหิดล เรื่องนโยบายและแนวปฏิบัติด้านความปลอดภัย อาชีวอนามัยและสภาพแวดล้อมในการทำงาน พ.ศ.2564

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปริมาณการเกิดขยะอันตรายของมหาวิทยาลัยมหิดล (kg) ปีงบประมาณ 2567-2568
ประเภท	พ.ศ. 2567	พ.ศ. 2568
ขยะอันตรายชุมชน	53,366	38,805
ขยะอันตรายจากห้องปฏิบัติการ (ชีวภาพ)	1,376	8,095
ขยะอันตรายจากห้องปฏิบัติการ (สารเคมี)	13,927	13,116

5. ขยะมูลฝอยติดเชื้อ คือ มูลฝอยที่มีเชื้อโรคปะปนอยู่ในปริมาณหรือความเข้มข้นซึ่งหากมีการสัมผัสหรือใกล้ชิดกับมูลฝอยนั้นแล้วสามารถทำให้เกิดโรคได้ โดยมหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา ได้กำหนดให้ถุงขยะติดเชื้อเป็นถุงขยะสีแดงพร้อมติดป้ายหรือสัญลักษณ์อย่างชัดเจน เจ้าหน้าที่ปฏิบัติงานต้องสวมอุปกรณ์ป้องกัน เช่น หน้ากากอนามัย ถุงมือยาง เป็นต้น ในการรวบรวมขยะติดเชื้อต้องซ้อนถุงขยะ 2 ชั้น มัดปากถุงขยะแต่ละชั้นให้แน่นหนา พร้อมฆ่าเชื้อโรคทุกชั้นก่อนนำส่งที่จุดพักขยะติดเชื้อที่กำหนด เพื่อส่งให้บริษัทที่ได้รับอนุญาตนำไปกำจัดอย่างถูกวิธีตามมาตรฐานสากล

3. การวัดผลและการรายงานอย่างเป็นระบบ (Measurement & Monitoring)

• การจัดทำฐานข้อมูลปริมาณขยะแต่ละประเภท (Waste tracking): กำหนดให้ทุกส่วนงาน บันทึกและรายงานข้อมูลปริมาณขยะทุกประเภท ตามกำหนดในนโยบายการบริหารจัดการขยะ พ.ศ. 2568 ได้แก่ ขยะทั่วไป(waste sent to landfill) ขยะอินทรีย์(เศษอาหารและเศษใบไม้กิ่งไม้) ขยะรีไซเคิล ขยะอันตราย และขยะติดเชื้อ ผ่านระบบ MU-ECODATA เป็นประจำทุกเดือนอย่างต่อเนื่อง เพื่อให้มหาวิทยาลัยสามารถติดตามและประเมินผลลัพธ์การจัดการขยะได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยทุกส่วนงานสามารถเข้าถึงการรายงานข้อมูลปริมาณขยะแต่ละประเภททั้งในส่วนภาพรวมของมหาวิทยาลัย และข้อมูลขยะแต่ละประเภทขยะของส่วนงาน ที่กองกายภาพและสิ่งแวดล้อมได้เผยแพร่บนเว็บไซต์ https://op.mahidol.ac.th/pe/mu-zero-waste/ โดยปริมาณขยะปีงบประมาณ 2567 ประกอบด้วย ขยะทั่วไป 9,416.27 ตัน ขยะอินทรีย์ 941.09 ตัน ขยะรีไซเคิล 1,166.39 ขยะติดเชื้อ 2,935.86 ขยะอันตราย 53.37 ตัน และยังมีปริมาณขยะกำพร้าที่ถูกนำไปแปรรูปเป็นพลังงาน 28.95 ตัน ขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่นำไปกำจัดอย่างถูกต้อง 0.55 ตัน

ข้อมูลปริมาณขยะแต่ละประเภทของมหาวิทยาลัยมหิดล ปีงบประมาณ 2567

 

Total of Waste in Mahidol University in the Fiscal Year 2024

      ข้อมูลขยะแต่ละประเภทขยะของส่วนงาน ที่กองกายภาพและสิ่งแวดล้อมได้เผยแพร่บนเว็บไซต์ https://op.mahidol.ac.th/pe/mu-zero-waste/

• การวัดความก้าวหน้าสู่เป้าหมาย: โดยใช้ข้อมูลที่ได้รวบรวมเพื่อนำไปวัดผล และประเมินความร่วมกับตัวชี้วัดในหมวดการจัดการขยะร่วมกับส่วนงานภายในมหาวิทยาลัย ได้แก่ การลดขยะทั่วไป และการเพิ่มอัตราการรีไซเคิล เพื่อรายงานผลการดำเนินงานในการลดปริมาณขยะประจำปีให้กับทุกส่วนงาน

4. การสร้างจิตสำนึกและการมีส่วนร่วม (Campaign & Engagement)

• การรณรงค์และประชาสัมพันธ์อย่างต่อเนื่อง: มหาวิทยาลัยส่งเสริมให้ส่วนงานมีการ รณรงค์และประชาสัมพันธ์ เพื่อสร้าง จิตสำนึก ความตระหนัก และการมีส่วนร่วม ในการบริหารจัดการขยะตั้งแต่ต้นทาง

1.รณรงค์เรื่องการลดการใช้บรรจุภัณฑ์พลาสติก และลดการแจกถุงหูหิ้ว ของร้านค้าภายในศูนย์อาหาร และร้านค้าบริเวณตลาดนัด

2.รณรงค์ให้ใช้ถุงผ้าส่วนตัวแทนการรับถุงหิ้วจากร้านค้า

3.รณรงค์ให้นำแก้วน้ำส่วนตัว มาใช้ในการประชุมและการร่วมกิจกรรมต่าง ๆ ของหน่วยงาน

4.ส่งเสริมการลดขยะกระดาษโดยสนับสนุนการใช้ไฟล์อิเล็กทรอนิกส์แทนการพิมพ์ และรณรงค์การใช้กระดาษสองหน้า

5.การจัดกิจกรรมที่ส่งเสริมการลดขยะแก่ประชาคมมหิดล เช่น Together for Mahidol Campus Sustainability

 

• ผลักดันหลักการ 3Rs (Reduce, Reuse, Recycle): การรณรงค์เน้นการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของบุคลากรและนักศึกษาให้เกิดการลดใช้ (Reduce) การใช้ซ้ำ (Reuse) และการคัดแยกเพื่อนำกลับมาใช้ใหม่ (Recycle)

การคัดแยกและรวบรวมขยะ (Waste Separation and Collection)

ในฐานะจุดเริ่มต้นของการบริหารจัดการขยะตามหลัก 3Rs (Reduce, Reuse, Recycle) มหาวิทยาลัยได้จัดให้มีภาชนะสำหรับคัดแยกขยะไว้ทั่วทุกพื้นที่ของมหาวิทยาลัย นอกจากนี้ ยังได้ดำเนินการจัดสรรพื้นที่ ณ ศูนย์การเรียนรู้มหิดล (Mahidol Learning Center - MLC) ให้เป็น ศูนย์กลางการรวบรวมและรีไซเคิลขยะ ที่ศูนย์กลางแห่งนี้ ขยะทุกประเภทจะถูกนำมารวบรวมและดำเนินการคัดแยกอีกครั้งอย่างละเอียด ก่อนจะถูกส่งต่อไปกำจัดอย่างถูกวิธี อย่างไรก็ตาม ขยะบางส่วนจะถูกนำไปใช้ประโยชน์ในระดับที่สูงขึ้น (Upcycling) อาทิ การนำไปแปรรูปเป็นพลังงาน หรือนำไปสร้างสรรค์เป็นผลิตภัณฑ์เพิ่มมูลค่า (Upcycled products) ศูนย์กลางแห่งนี้จึงมีบทบาทสำคัญในการ ลดปริมาณขยะที่ต้องนำไปฝังกลบ (Landfill Waste) และตอบสนองต่อพันธกิจด้านความยั่งยืนของมหาวิทยาลัยโดยตรง

    

ภาพการคัดแยกและการรวบรวมขยะ

 

การคัดแยกขยะในกิจกรรมของมหาวิทยาลัย (Separation at University Events)

นอกจากนี้ ในระหว่างการจัดกิจกรรมสำคัญของมหาวิทยาลัย อาทิ งานเปิดบ้าน (Open House) งานพิธีพระราชทานปริญญาบัตร และงานคืนสู่เหย้าศิษย์เก่า มหาวิทยาลัยมหิดลยังให้ความสำคัญกับการจัดการขยะ โดยมีการ จัดเตรียมภาชนะสำหรับคัดแยกขยะ อย่างเป็นระบบ เพื่อให้สอดคล้องกับนโยบายการจัดการขยะของมหาวิทยาลัยอย่างเคร่งครัด

ภาพจุดคัดแยกขยะในกิจกรรมของมหาวิทยาลัย

 

รายละเอียดโครงการริเริ่มภายใต้หลักการ 3Rs (Reduce, Reuse, Recycle) ของมหาวิทยาลัย มีดังนี้

1. โครงการลดและใช้ซ้ำ (Reduce and Reuse Program)

• โครงการสถานีเติมผลิตภัณฑ์ (Refill Project)

โครงการสถานีเติมผลิตภัณฑ์ (MU Refill Station) ให้บริการเติมผลิตภัณฑ์อุปโภคบริโภคในชีวิตประจำวันอย่างหลากหลาย เช่น แชมพู สบู่อาบน้ำ น้ำยาล้างจาน น้ำยาทำความสะอาด และอื่น ๆ อีกมากมาย โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อ ส่งเสริมการลดขยะพลาสติก ภายในพื้นที่มหาวิทยาลัย

ผู้ที่สนใจสามารถ นำขวดเติมของตนเองมาใช้ หรือเลือกใช้ขวดจากจุดรับบริจาค หรือเลือกซื้อขวดใหม่ได้ที่ร้านเพื่อนำไปเติมผลิตภัณฑ์ ด้วยเหตุนี้ โครงการสถานีเติมผลิตภัณฑ์ของมหาวิทยาลัยมหิดลจึงเป็นส่วนหนึ่งของการขับเคลื่อนสู่การ ลดการใช้พลาสติกแบบใช้ครั้งเดียวทิ้ง (Single-use plastics) และการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตให้มีความยั่งยืนมากยิ่งขึ้นในประชาคมมหาวิทยาลัย

• โครงการภาชนะและถุงที่นำกลับมาใช้ซ้ำได้ (Reusable Containers and Bags) เพื่อส่งเสริมการลดปริมาณขยะพลาสติก มหาวิทยาลัยได้มอบ ส่วนลด สำหรับค่าอาหารหรือเครื่องดื่มให้แก่นักศึกษาและบุคลากรที่ นำภาชนะสำหรับใช้ซ้ำ (Reusable containers) ของตนเองมาใช้นอกจากนี้ ในช่วงการจัด ตลาดนัดวันศุกร์ (Weekly Friday market) มหาวิทยาลัยยังกระตุ้นให้ผู้ซื้อนำ ถุงผ้าสำหรับใช้ซ้ำ มาใช้เพื่อลดปริมาณขยะพลาสติก โดยได้มีการจัดตั้ง จุดรับบริจาคถุงสำหรับใช้ซ้ำ ไว้ให้บริการด้วยเช่นกัน

2. โครงการรีไซเคิล (Recycle Program)

• โครงการธนาคารขยะรีไซเคิล (Recycling Waste Bank) มหาวิทยาลัยมหิดลส่งเสริมวัฒนธรรมการคัดแยกขยะเพื่อปรับปรุงแนวทางการบริหารจัดการขยะให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น ด้วยโครงการ ธนาคารขยะรีไซเคิล มหาวิทยาลัยสนับสนุนให้นักศึกษา บุคลากร และสมาชิกในชุมชน เข้าร่วมในความพยายามด้านการรีไซเคิล โดยการ รับซื้อ วัสดุที่สามารถนำกลับไปรีไซเคิลได้

ปริมาณขยะรีไซเคิลแต่ละประเภท (กิโลกรัม) ปี 2557-2567

 

• การทำปุ๋ยหมัก (Composting) มหาวิทยาลัยได้ใช้ประโยชน์จากขยะอินทรีย์ที่เกิดขึ้นภายในพื้นที่ให้เป็นทรัพยากรที่มีคุณค่า โดยขยะที่สามารถย่อยสลายได้ตามธรรมชาติเหล่านี้ (ทั้งจากส่วน พืชสวน และ เศษอาหาร) จะถูกนำไปแปรรูปเป็น "สาลายาฮิวมัส" (Salaya Humus) ซึ่งเป็นวัสดุปรับปรุงดินอินทรีย์ที่มีคุณค่าทางอาหารสูง นอกจากนี้ มหาวิทยาลัยยังคงสำรวจและวิจัยแนวทางใหม่ ๆ เพื่อนำใบไม้มาใช้ประโยชน์ในเชิงนวัตกรรม เช่น การนำมาผลิตเป็น กระถางปลูกพืช เป็นต้น

• การแปรรูปขยะเป็นพลังงาน (Waste-to-energy) มหาวิทยาลัยมหิดลได้สร้างความร่วมมือกับหน่วยงานภายนอกเพื่อริเริ่มโครงการที่มุ่งเน้นการ แปรรูปขยะให้เป็นพลังงาน โดยมีการเชิญชวนให้ประชาคมมหิดลนำขยะที่ ไม่สามารถรีไซเคิลได้ มาทิ้ง ซึ่งขยะเหล่านี้จะถูกนำไปเปลี่ยนรูปเป็น เชื้อเพลิงทางเลือกที่ยั่งยืน แทนการใช้เชื้อเพลิงฟอสซิล โครงการนี้ถือเป็นกลยุทธ์สำคัญในการ ลดปริมาณขยะที่ถูกส่งไปยังหลุมฝังกลบ ลดการใช้พลังงาน และช่วย ลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ที่เป็นสาเหตุของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

 

ส่งเสริมผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม: มหาวิทยาลัยสนับสนุนให้บุคลากรและนักศึกษา ลดการเกิดขยะครั้งเดียวทิ้ง ตามที่ได้กำหนดใน นโยบายส่งเสริมการลดใช้พลาสติกและงดใช้โฟม มหาวิทยาลัยมหิดล โดยให้เลือกใช้บรรจุภัณฑ์ที่สามารถนำกลับมาใช้ซ้ำได้ และเลือกใช้ผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม เพื่อเป็นการกระตุ้นให้ประชาคมมหิดลเกิดจิตสำนึกและมีส่วนร่วมในการลดบรรจุภัณฑ์ประเภทพลาสติกและโฟม ซึ่งเป็นสาเหตุของปัญหามลภาวะและภาวะโลกร้อนจากการปล่อยก๊าซเรือนกระจก