การบริหารจัดการน้ำเสียและการป้องกันมลพิษ: พันธกิจเพื่อน้ำสะอาดและสุขอนามัยที่ยั่งยืน

มหาวิทยาลัยมหิดลดำเนินพันธกิจในการขับเคลื่อนมหาวิทยาลัยสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน (Mahidol University Sustainability Action) โดยให้ความสำคัญสูงสุดกับการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำอย่างยั่งยืน ซึ่งสอดคล้องกับ เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนที่ 6: การจัดการน้ำและสุขาภิบาล (SDG 6: Clean Water and Sanitation) เพื่อสร้างหลักประกันว่ามีการจัดให้มีน้ำและสุขอนามัยสำหรับทุกคนและมีการบริหารจัดการที่ยั่งยืน

มหาวิทยาลัยได้จัดให้มี กระบวนการจัดการน้ำเสียและมาตรการป้องกันมลพิษทางน้ำ อย่างเป็นระบบ เพื่อรักษาสมดุลของระบบนิเวศและสุขภาวะที่ดีของประชาคมมหาวิทยาลัย

1. กระบวนการบำบัดน้ำเสียของมหาวิทยาลัย (Wastewater Treatment)

มหาวิทยาลัยมหิดลมี กระบวนการบำบัดน้ำเสียที่ได้มาตรฐาน เพื่อรองรับน้ำเสียที่เกิดขึ้นจากกิจกรรมประจำวันของบุคลากรและนักศึกษาภายในวิทยาเขต

การพัฒนาระบบบำบัด: เนื่องจากจำนวนบุคลากรและนักศึกษาที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา ได้พัฒนาจากระบบบำบัดน้ำเสียแบบบ่อผึ่ง ไปสู่การก่อสร้าง ระบบบำบัดน้ำเสียแบบตะกอนเร่ง (Activated Sludge) ขึ้นในปี พ.ศ. 2555

ขีดความสามารถในการบำบัด: ระบบปัจจุบันสามารถรองรับน้ำเสียได้สูงสุด 3,000 ลูกบาศก์เมตรต่อวัน โดยรวบรวมน้ำเสียจากอาคารสำคัญกว่า 17 หน่วยงาน (รวมถึงอาคารเรียน หอพักนักศึกษา และศูนย์การเรียนรู้)

2.การตรวจสอบและรายงานคุณภาพน้ำทิ้ง

เป้าหมายคุณภาพน้ำทิ้ง: น้ำเสียทั้งหมดที่เข้าสู่ระบบจะถูกบำบัดด้วยกระบวนการทางชีวภาพและเคมี เพื่อให้ได้ คุณภาพน้ำทิ้งตามมาตรฐานน้ำทิ้งตามประกาศกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เรื่อง กำหนดมาตรฐานควบคุมการระบายน้ำทิ้งจากอาคารบางประเภทและบางขนาด พ.ศ. 2567 ซึ่งมหาวิทยาลัยมหิดลเข้าข่ายอาคารประเภท ก. ก่อนจะปล่อยลงสู่คูคลองภายนอกมหาวิทยาลัย อันเป็นการรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมทางน้ำของชุมชนโดยรอบ และมีรายงานคุณภาพน้ำทิ้งเป็นประจำทุกเดือน ที่เผยแพร่สู่สาธารณะผ่านเว็บไซต์กองกายภาพและสิ่งแวดล้อม

มาตรฐานควบคุมการระบายน้ำทิ้งจากอาคารบางประเภทและบางขนาด พ.ศ. 2567

ค่าตรวจวัด BOD คุณภาพน้ำทิ้งรายเดือน ปีงบประมาณ 2567

Note : รายละเอียดพารามิเตอร์อื่น สามารถดูรายละเอียดได้ที่  แสดงได้ตามลิ้งค์ https://op.mahidol.ac.th/pe/2018/3155/

3. มาตรการป้องกันมลพิษในระบบน้ำ (Preventing Water System Pollution)
มหาวิทยาลัยมีมาตรการเชิงรุกในการป้องกันและลดโอกาสที่น้ำที่ปนเปื้อนจะไหลเข้าสู่ระบบน้ำธรรมชาติ รวมถึงการจัดการมลพิษที่อาจเกิดจากอุบัติเหตุหรือเหตุการณ์ฉุกเฉินภายในพื้นที่
 

• การติดตามและปรับปรุงคุณภาพน้ำผิวดิน: งานสาธารณูปโภคและระบบอาคารจะดำเนินการ ตรวจวัดคุณภาพน้ำผิวดินเป็นประจำทุกเดือน โดยวัดค่าออกซิเจนละลายน้ำ (Dissolved Oxygen: DO) และค่าความเป็นกรด-ด่าง (pH) หากตรวจพบค่าที่ เกินกว่ามาตรฐานที่กำหนด เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องจะดำเนินการ ปรับปรุงคุณภาพน้ำ โดยทันที เพื่อให้มั่นใจว่าระบบน้ำผิวดินของมหาวิทยาลัยอยู่ในเกณฑ์ที่เหมาะสมเสมอ
• การจัดการระบบระบายน้ำ: มหาวิทยาลัยดำเนินโครงการ จ้างลอกท่อระบบระบายน้ำฝนเป็นประจำทุก 2 ปี เพื่อให้ระบบระบายน้ำมีความสะอาดและพร้อมใช้งานอยู่เสมอ
   
   
   
  นอกจากนี้ ยังมีการพัฒนาระบบสูบน้ำฝนเป็น Mahidol Monitoring System (MMS) เพื่อติดตามระดับน้ำในคลอง เพื่อป้องกันสถานการณ์น้ำท่วม และควบคุมการระบายน้ำจากพื้นที่ไม่ให้เกิดน้ำท่วมขังหรือน้ำที่ปนเปื้อนไหลออกสู่ภายนอก

มาตรการเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นของมหาวิทยาลัยมหิดลในการเป็นผู้นำด้านการบริหารจัดการน้ำอย่างยั่งยืน โดยให้ความสำคัญกับการควบคุมคุณภาพน้ำตั้งแต่ต้นทางจนถึงปลายทาง เพื่อสนับสนุน SDG 6 และสุขภาวะที่ดีของสังคมโดยรวม.